Jeremiah 48

Rozdział 48

1Przeciw Moabowi tak mówi Pan zastępów, Bóg Izraela: Biada miastu Nebo ^a, bo jest spustoszone. Kiriataim jest pohańbione i zdobyte ^b. Misgab jest zawstydzone i przerażone. 2Nie będzie już chwały dla Moabu, w Cheszbonie obmyślono przeciwko niemu nieszczęście: Chodźcie, wytępmy go spośród narodów. I ty, Madmenie, zostaniesz wykorzeniony, miecz będzie cię ścigał. 3Głos krzyku z Choronaim, spustoszenie i wielkie zniszczenie. 4Moab jest zmiażdżony, usłyszy się krzyk jego małych. 5Będzie bowiem ciągły płacz przy wchodzeniu do Luchit, a przy schodzeniu do Choronaim wrogowie usłyszą krzyk nad zniszczeniem. 6Uciekajcie, ratujcie swoje życie i bądźcie jak wrzos na pustyni. 7Ponieważ pokładasz ufność w swoich dziełach ^c i skarbach, ty też będziesz zdobyty. Kemosz pójdzie do niewoli ^d wraz ze swoimi kapłanami i książętami. 8Niszczyciel przyjdzie do każdego miasta i żadne miasto nie ocaleje. Dolina też zginie i równina będzie spustoszona, jak mówi Pan. 9Dajcie skrzydła Moabowi, niech szybko uleci, bo jego miasta zostaną spustoszone, tak że nie będzie w nich mieszkańców. 10Przeklęty, kto wykonuje dzieło Pana podstępnie; przeklęty także, kto swój miecz powstrzymuje od krwi. 11Moab miał pokój od swojej młodości, spoczywał na swoich drożdżach ^e i nie był przelewany z naczynia do naczynia, nie poszedł do niewoli. Dlatego zachował się w nim jego smak i jego zapach się nie zmienił. 12Dlatego oto nadchodzą dni, mówi Pan, że poślę na niego najeźdźców, którzy go uprowadzą, a opróżnią jego naczynia i potłuką jego dzbany. 13I Moab będzie się wstydzić Kemosza ^f, jak dom Izraela wstydził ^g się Betel, jego nadziei ^h. 14Jakże możecie mówić: Jesteśmy mocnymi i dzielnymi wojownikami w walce? 15Moab jest zburzony i wyszedł ze swoich miast, a wyborni jego młodzieńcy pójdą na rzeź, mówi Król, jego imię to Pan zastępów. 16Zbliża się klęska Moabu, jego nieszczęście nadchodzi spiesznie. 17Opłakujcie go, wszyscy, jego sąsiedzi; wszyscy, którzy znacie jego imię, mówcie: Jakże się złamała mocna laska i berło ozdobne! 18Zejdź ze swej chwały i siądź w pragnieniu, córko, mieszkanko Dibonu ⁱ! Bo niszczyciel Moabu nadciągnie przeciwko tobie, rozrzuci twoje twierdze. 19Stań na drodze i przypatrz się uważnie, mieszkanko Aroeru ^j! Spytaj tego, który ucieka, i tej, która uchodzi: Co się dzieje? 20Moab jest zawstydzony, bo jest rozgromiony; zawódźcie i krzyczcie, opowiadajcie w Arnon, że Moab jest spustoszony. 21Sąd nadszedł na ziemię tej równiny, na Cholon, na Jahazę i na Mefaat; 22Na Dibon, na Nebo i na Bet-Dyblataim; 23Na Kiriataim, na Betgamul i na Bet-Meon. 24Na Keriot ^k, na Bosrę i na wszystkie miasta ziemi Moabu, dalekie i bliskie. 25Róg Moabu został odcięty i jego ramię złamane, mówi Pan. 26Upójcie go, ponieważ wynosił się przeciw Panu. Niech Moab tarza się w swoich wymiocinach i niech również stanie się pośmiewiskiem. 27Czy Izrael nie był dla ciebie pośmiewiskiem? Czy złapano go wśród złodziei? Ilekroć bowiem mówisz o nim, skaczesz z radości. 28Opuszczajcie miasta i zamieszkajcie na skale, mieszkańcy Moabu! Bądźcie jak gołębica, która się gnieździ ^l na ścianach gardzieli urwiska. 29Słyszeliśmy o pysze Moabu ^m, że jest niezmiernie pyszny, o jego zuchwałości, o jego zarozumiałości, o jego dumie i o wyniosłości jego serca. 30Znam jego gniew, mówi Pan, lecz mu się nie poszczęści; jego kłamstwa nie dojdą do skutku ⁿ. 31Dlatego nad Moabem będę zawodził, nad całym Moabem będę wołał, i nad ludźmi z Kir-Cheres moje serce będzie wzdychało. 32Płaczę nad tobą, jak opłakiwano Jazer, winorośli Sibmy! Twoje latorośle sięgają aż za morze, dochodzą aż do morza Jazer. Na twoje letnie owoce i na twoje winobranie wpadł niszczyciel. 33I zniknęły wesele i radość z urodzajnych pól i z ziemi Moabu, i sprawiłem, że wino się skończyło z pras; nie będą go tłoczyć wśród okrzyków, a ich okrzyk nie będzie okrzykiem. 34Od krzyku Cheszbonu ^o aż do Eleale i aż do Jahazy wydają swój głos, z Soaru aż do Choronaim, jak trzyletnia jałówka; bo wody Nimrim też staną się spustoszeniem. 35I sprawię, mówi Pan, że już nie będzie w Moabie nikogo, kto składa ofiarę na wyżynach lub pali kadzidło swoim bogom. 36Dlatego moje serce będzie jęczeć nad Moabem jak flet; nad ludźmi z Kir-Cheres moje serce zawodzi jak flet, gdyż ich zgromadzony dobytek wniwecz się obrócił. 37Na każdej bowiem głowie będzie łysina i każda broda zostanie ogolona. Na wszystkich rękach będą nacięcia i na biodrach wory. 38Na wszystkich dachach Moabu i na jego ulicach tylko powszechny lament, bo rozbiłem Moab jak naczynie ^p nieużyteczne, mówi Pan. 39Będą zawodzić, mówiąc: Jakże jest rozbity! Jak haniebnie uciekł Moab! Moab będzie pośmiewiskiem i postrachem dla wszystkich, którzy są dokoła niego. 40Tak bowiem mówi Pan: Oto wróg jak orzeł przyleci ^q i rozciągnie swe skrzydła nad Moabem. 41Keriot jest zdobyty i twierdze są wzięte, a serce mocarzy Moabu w tym dniu będzie jak serce rodzącej kobiety. 42Moab zostanie zniszczony, przestanie być ludem, bo wynosił się przeciwko Panu. 43Strach, dół i sidło nad tobą, który mieszkasz w Moabie, mówi Pan. 44Kto ucieknie przed strachem, wpadnie w dół, a kto wyjdzie z dołu, wpadnie w sidła. Sprowadzę bowiem na niego, na Moab, rok jego nawiedzenia, mówi Pan. 45W cieniu Cheszbonu zatrzymali się ci, którzy uciekali przed przemocą. Ale ogień wyjdzie z Cheszbonu ^r i płomień ze środka Sichona i pożre krańce Moabu ^s, i czaszkę tych, którzy czynią zgiełk. 46Biada tobie, Moabie! Ginie lud Kemosza, bo twoi synowie zostali zabrani do niewoli i twoje córki – na wygnanie. 47Odwrócę jednak niewolę Moabu w dniach ostatecznych, mówi Pan. Dotąd sąd nad Moabem.